Sport, en voetbal in het bijzonder, wordt vaak gezien als een spiegel van de samenleving en de daarin
voorkomende sociale kwesties. Daarbij vindt soms uitvergroting plaats van maatschappelijke problemen en soms wordt het voetbal eerder verbeeld als een ideale tegenwereld. Dat laatste gebeurt regelmatig als het gaat om sociale inclusie, vooral ten aanzien van etnisch-raciale diversiteit. Van het jeugdvoetbal tot aan het betaald voetbal zijn spelers met zeer uiteenlopende migratieachtergronden en etnisch-raciale identiteiten actief.

Tegelijkertijd kent juist het (internationale) profvoetbal ook talrijke voorbeelden van zowel expliciete als meer impliciete en structurele discriminatie op en naast het veld. Mede vanwege de bestaande politiek-beleidsmatige ‘kramp’ rondom migratie en integratie van etnisch-raciale minderheden, is de afgelopen jaren nauwelijks onderzoek gedaan naar etnisch-raciale discriminatie in het clubvoetbal in Nederland, laat staan in het betaald voetbal.

In een verkennend onderzoek hebben wij gekeken naar de manier waarop profvoetballers betekenis geven aan het vóórkomen en ervaren van etnisch-raciale discriminatie in hun voetballoopbaan en hoe ze daar mee omgaan. Dat deden we door middel van diepte-interviews met tien jonge profvoetballers met uiteenlopende migratie-achtergronden. De interviews maakten deel uit van een breder experiment, waarbij tevens werd gekeken in hoeverre blootstelling aan specifiek beeldmateriaal over migratie en discriminatie van invloed kan zijn op sportieve prestaties.

Lees hier het volledige artikel.